Boekenlijst
Titels en recensies
Knots & Crosses is zijn
eerste boek, gepubliceerd in 1987. Ik kende de auteur noch zijn boeken. Bij toeval kwam ik
ze tegen toen ik surfde op het world wide web. Ik zocht iets over het oude gedeelte van
Edinburgh en stuitte bij Amazon.co.uk op Rankin. Het is geen geschiedenisboek, maar
fictie. Het boek heeft iets weg van Baantjer. Niet qua schrijfstijl, maar Knots
& Crosses en de andere boeken van Rankin spelen zich af in een grote stad en de auteur
neemt je mee door straten en steegjes en laat je karakteristieke figuren, gebouwen en
gebeurtenissen ‘zien’. Net als De Cock is Rebus een beetje een excentriekeling
binnen de politieorganisatie. Maar hij boekt uiteindelijk resultaat. In dit verhaal krijgt
hij een paar keer een envelop toegezonden met daarin een draadje en soms zit er een knoop
in de draad. Een begeleidend briefje bevat teksten als: ‘heb je het raadsel al
opgelost?’. Rebus snapt er niets van. Hij heeft ook andere zaken aan zijn hoofd. Er
worden meisjes vermoord; uiteindelijk ook zijn eigen dochter. De ontknoping aan het einde
van het boek is verrassend; in de hoofdstukken ervoor heb je geen enkel zicht op het
einde.
Dead Souls is het tweede boek van Ian Rankin dat
ik heb aangeschaft. 'k Ben er net in begonnen, dus de volgende info komt van het
achtrkaft. Een belletje van een oude vriend roept herinneringen op en niet zo'n klein
beetje op. John Rebus van de Lothian and Borders police zit zelfs met schuldgevoelens.
Het boek begint in de dierentuin van Edinburgh, waar Rebus eigenlijk is om iemand te schaduwen die met vergif bezig is. Maar de politie-inspecteur krijgt een pedofiel in het oog die nota bene met een camera rondloopt.
Het zit Rebus niet mee, want aanvankelijk kan de man niets worden gemaakt. De hulp om de zaak op te lossen komt uiteindelijk via de Verenigde Staten. En dan is er ook nog een veroordeelde moordenaara die spelletjes lijkt te spelen met Rebus. Mij is het allemaal nog niet duidelijk, maar vandaag (30 juli 2000) ben ik dan ook nog maar op pagina 78).
Later meer boeken van deze schrijver
Iets heel anders nu.
The Bodyguard's Story
Het plaatje links is niet compleet. Titel is in goudkleurige letters en die lieten zich
niet inscannen! Maar goed: het boek. Het is het verhaal van Trevor Rees-Jones (1968),
de lijfwacht van Dody Al Fayad, de zoon van Mohammed Al Fayad, de Egyptische eigenaar van
Harrod's in Londen. Door de mogelijke verhouding tussen Dody en Princes Diana, was de
lijfwacht ook op de gezamenlijke trips van het tweetal en dus ook in die bewuste dodenrit
in Parijs, 31 augustus 1997.
Hij zat naast de chauffeur en was de enige overlevende (al was dat zwaargewond) van het zware auto-ongeluk in de Parijse tunnel. Rond het ongeluk zijn in kranten, tv-documentaires en boeken verhalen geschreven over de gebeurtenis en alles wat er omheen speelde.
Rees-Jones besloot, nadat hij ontslag had genomen van Al Fayad's organisatie, zijn eigen boek te schrijven. Zoals dat vaak gaat is hij niet de echte auteur, maar verleende hij zijn naam aan het boek. Het is wel 'zijn' verhaal, zo wordt beweerd. Zijn ouders hielden in de periode dat hij in het Parijse ziekenhuis lag (en zij in een zeer luxe appartement van Al Fayad in Parijs verbleven) dagboeken bij. Mede op basis van die aantekeningen schreef Moira Johnston met Rees-Jones dit boek.
Het is een prachtboek. Je leest het in één adem uit. Het kost moeite om na een paar
hoofdstukken het boek weg te leggen en iets anders te gaan doen. Je wilt doorlezen. Het
verhaal is verlevendigd met 'inkijkjes' in de organisatie Al Fayad (de luxe jachten, het
opvliegende karakter van de Harrod's baas, etc) en foto's.
En hieronder een prachtig Nederlandstalig boek
Een hotel op het
dak van de wereld Alweer een prachtig boek, dat ik kocht na een lovende recensie in de
Volkskrant. Het handelt rond de Alec Le Sueur die in 1989 de kans krijgt om als
hotelmanager aan de slag te gaan in het Holiday Inn in Lhasa, Tibet.
Hij weet niet wat hem te wachten staat, maar daar komt hij al snel achter. Het hotel is gevestigd aan de voet van de Himalaya’s, maar zeker niet het efficiëntste of modernste. Vergeet al je kennis of ervaring (zelfs de slechte) in de Holiday Inn’s in de westerse wereld. Alles stinkt naar Yak. Dat is niet verwonderlijk, want het is een en al yakvlees, yakboter wat er wordt gebruikt. De bezetting van de hotelkamers is redelijk, maar als je alle personeelsleden, hun familieleden en vrienden aftrekt die hier ook verblijven, is het niet druk. De hotelmanager heeft heel wat te stellen met Chinezen die ook het een en ander (sic) te zeggen hebben in het management. Er zijn volop communicatiestoornissen. Als er om ‘iced tea’ wordt gevraagd, brengt het personeel een kopje hete thee met een ijsklontje er in…
Het is weer een boek dat je in een adem uitleest. Het is hilarisch, geeft een aardig inzicht in de culturele achtergrond van het land, maar is bovenal gewoon een heerlijk boek om te lezen. (In het Nederlands)