Nobelprijs voor oorlogsmisdadiger?
`k Zie net onderstaand bericht op NOS Teletekst. Dat is toch the end of the Nobel peace price as we know it? Die oorlogsmisdadiger die alleen maar Irak wilde aanvallen om eigen gerief (en om de geknakte trots van zijn vader te herstellen) zal de Nobelprijs voor de Vrede krijgen? `k Dacht het niet!

Inburgering
Het stukje over de haggis, leidde tot vagen over de relatie tussen Nederland en Schotland. Die is er en gaat eeuwen terug. En het zit soms dichterbij dan je denkt. Volgens sommige schattingen zijn tussen de 400.000 en 450.000 Nederlanders van Schotse afkomst. En ze heten echt niet allemaal Mackanzie, Mackay, Douglas of Ferguson: naspeuringen wijzen uit dat ook mensen met oerhollandse namen wortels kunnen hebben in Schotland. Er zijn namen vernederlandst. Young tot De Jong en Johnson tot Jansen. Forbes bijvoorbeeld werd Verbaas en Sutherland soms Zuiderland.
Al vanaf de twaalfde eeuw bestaat er een band met Schotland. Aanvankelijk ging het uitsluitend om handel, met name vanuit de Zuidelijke Nederlanden. Later gebeurde dat ook in de Noordelijke Nederlanden. Steden als Rotterdam, Dordrecht en Middelburg speelden daarin een rol.
In de loop van de eeuwen zijn veel Schotten naar ons land gekomen. Sommigen als vluchteling, anderen om economische redenen. Daarnaast waren er militairen, zoals de Schotse Brigade Haar geschiedenis beslaat meer dan 200 jaar. Schotse regimenten zijn in alle delen van Nederland gelegerd geweest. Inkwartiering bij de burgerbevolking leidde vaak tot huwelijken. Veel Schotten bleven dan hier.
Voor mensen met Schotse voorouders en iedereen die geinteresseerd is in de Schotse cultuur, is er de Caledonian Society (zie link in de linkerkolom). 'k Ben er zelf, als trouwe Schotlandganger, lid van sinds de vereniging in het voorjaar van 2001 haar jaarvergadering in Gouda hield.

Leuke film
Vanavond in de Goudse bioscoop Arcade de film Shouf shouf habibi gezien, de deze week veelbesproken rolprent met Mimoun Oa?ssa en de cabaretier Najib Amhali. Het verhaal moet je maar op de website (zie de link hierboven) lezen of effe je oude krant uit de krantenbak halen.
Shouf shouf habibi (kijk kijk schatje) is een geweldige film, vol humor en lachwekkende en extra dik opgelegde vooroordelen/clich?'s), zoals die van de bankdirecteur die Ap niet als overvaller kan aanwijzen bij een line-up (,,Ze lijken allemaal zo op elkaar h?") en het jongre broertje dat alle forse kritiek van zijn leraar voor zijn vader als 'pluimen op de hoed' vertaalt. De opbouw is fantastisch. Leuke moppen die het nog lang zullen doen (Wat zijn de vijf verschillen tussen E.T. en een Marokkaan 1. E.T. heeft een eigen fiets, E.T. wil wel de taal leren, 3. ....., 4 ....... 5. E.T. wil terug naar waar hij vandaan kwam)
Wat me wel mateloos irriteert is dat de film volgens aankondiging om 18.30 uur begint, maar je je eerst door meer dan een kwartier aan reclame (snoepgoed, trailers van andere films, etc) moet heenworstelen. Mijn lijstje van irri's:
1. Spam
2. Bioscoopreclame
3. Belspelletjes op TV (en dan vooral die geuken van presentatoren)
4. TV-reclame
Reageren? Klik hieronder rechts op post your comment en volg de aanwijzingen. Let op: pas na de laatste bevestiging wordt de reactie echt verzonden.

Burns Supper
Het is vandaag de jaardag van Robert Burns, de Schotse bard die talloze liederen en gedichten op zijn naam heeft staan. U kent misschien wel Auld Lang Syne en My love is like a red, red rose. Veel gedichten zijn gewijd aan vrouwen of hebben vrouwen, want Burns was er niet vies van...Hij was pas 37 jaar toen hij in juli 1796 overleed, maar zijn hoeveelheid werken is groot.
Wereldwijd wordt zijn verjaardag nog steeds gevierd. Dat gebeurt traditioneel met een diner, Burns Supper. Net als bij Sinterklaas wordt -in ieder geval in Nederland- dat wel gedaan in het weekeinde rond zijn verjaardag.
Een, zo niet de enige club in ons land die voor haar leden elk jaar een Robert Burns Supper organiseert, is de Caledonian Society In Driebergen waren gisteravond 65 mensen bijeen voor het diner, dat traditiegetrouw uit haggis bestaat: een schapenmaag die wordt opgevuld met gemalen schapenlever, -tong, -hart en -vet, en met gebakken havermout, uien, en bouillon, en gekruid met peper, piment, cayennepeper en wat zout. Het binnenbrengen van de schaal met de haggis is omgeven met een ceremonie. Voorop loopt een doedelzakspeler, daarachter de kok met de grote schaal met haggis: piping in the haggis. Piper en kok (niet de echte -ook hier gaat het weer om de traditie) worden bedankt met een dram whisky, waarna de master of ceremonies met zijn dolkmes de haggis aansnijdt. Bij haggis horen koolraap en aardappelen (puree). Als toetje is er trifle, een heerlijke pudding.
Dat het om een feest rond een dichter gaat, wordt niet vergeten. Er is de `toast to the lassies' (=meisjes), die door een van de dames wordt beantwoord met een `return to the laddies'.
Hieronder een couplet van My Heart's in the Highlands, het gedicht van Robert Burns dat mij natuurlijk bijzonder aanspreekt.
My heart's in the Highlands, my heart is not here;
My heart's in the Highlands, a-chasing the deer;
A-chasing the wild deer, and following the roe,
My heart's in the Highlands wherever I go.

Catootje
Het programma Papaul is niet altijd even leuk, maar heeft soms aardige verrassingen. Zoals gisteravond, toen het programma geheel in het teken stond van het ?aangepaste- aloude lied Ik ben met Catootje naar de botermarkt geweest. Voor de nostalgici onder ons, hieronder de originele tekst (gevonden op internet)

Ik ben met Catootje naar de botermarkt geweest
En zij kon maken wat ze wou
Zij kon maken wat ze wou
Zij kon maken wat ze wou
Zij kon maken wat ze wou


En ze maakte van boter een dominee
Een dominee pardoes
In de kark, in de kark, zei de dominee
In de kark, in de kark, zei de dominee
Een domi-dominee, een domi-dominee
En m'n zuster die heet Kee
En m'n zuster die heet Kee
En m'n zuster die heet Kee


Wafelvrouw - kom maar binnen
Toverheks - 'k zal je pakken
Kastelein - eerst betalen
Barones - in de suite
Ouwe heer - heel voorzichtig
Dikke meid - lekker zoenen
Lichtmatroos - mooie benen

Rob Oudkerk
Mixed feelings bij het aftreden van Rob Oudkerk, de PvdA-wethouder van Amsterdam. Dat hij moet aftreden vanwege zijn prostitutiebezoeken verdriet me. Als land hebben we (of dat mijn instemming heeft gehad is onbelangrijk) prostitutie en bordeelbezoek gelegaliseerd. Iedereen heeft het recht (op grond van de wet) de dames van plezier te bezoeken. En, zoals iemand in de Volkskrant zei: als Oudkerk bij de hoer netjes heeft afgerekend en haar niet heeft mishandeld, is er niets aan de hand. Waarom een wethouder van Amsterdam, de stad die zelfs internationaal naam heeft gemaakt met zijn red light district, niet naar de hoeren zou mogen gaan, ontgaat me ten ene male. Het doet er niet toe wat ik (of u als lezer) persoonlijk van bezoeken aan dat soort dames vindt. Het is legaal! Dat geldt voor u, voor mij en voor een wethouder. We hoeven er niet heen, we mogen wel.
Een andere vraag is of Oudkerk er zo openhartig over had moeten zijn. Nee, dat had hij niet. Zoiets hang je niet aan de grote klok, lijkt me. Hij heeft er misschien mee lopen pochen, al had hij vermoedelijk niet de bedoeling zijn uitlatingen terug te zien in een krant. Overigens kan het door een door de wol geverfde bestuurder niet worden afgedaan als ?naief?.
Hoe dan ook, zijn bezoeken aan de dames van lichte zeden, liggen op straat. En hoe je het ook wendt of keert: nog lange tijd zou hij bij welk publiek optreden als wethouder ook worden gezien als ?hoerenloper?. Daar is de publieke zaak, waar hij zo hoog van opgeeft in zijn eigen persconferentie vanmiddag, niet bij gebaat. Opstappen is vanuit dat laatste oogpunt het beste. Hij moet dus weg, niet omdat hij naar de hoeren gaat, maar omdat hij daar op het verkeerde moment, op de verkeerde plek, tegen de verkeerde persoon melding van heeft gemaakt.

Arie en Silvester
Zelden zo gelachen de laatste tijd als vanavond bij Arie en Silvester met hun voorstelling Rammen in de Goudse Schouwburg. Bijna drie uur lang (inclusief pauze) goede grappen en grollen in zeer hoog tempo. Je hebt je tranen van het lachen nog niet gedroogd, of de volgende treffer raakt je alweer. Net niet Rotterdam, dat is Gouda, het faken van orgasmen door vrouwen (Dat is dom van die vrouwen, want de mannen denken: ze vindt het lekker, dan doe ik het de volgende keer weer zo), bevallen (Al miljoenen jaren brengen vrouwen kinderen ter wereld en nu zou dat ineens pijn doen? Ik dacht het niet h?) en het klonen van homo's (een deeltje van Jacques d'Ancona en een deeltje van Paul de Leeuw en wat krijg je dan? JAMAI !). Daarna passeert een lange reeks tv-programma's de revue (Knight Rider, Muppets Show, Dukes of Hazard) - in Huize Koomen had men in de tijd van alleen Nederland 1 en 2 al wel een tv met afstandbediening: ARIE ZET DE TV OP 2 ! - en dan de bejaarden met hun rollators, de paus, bezoek aan supermarkten...
Ook visueel viel er genoeg te beleven, zoals de (deels tekenfilm)sc?nes met de gevangenis of die rond het vissen op kreeft in zee (en vooral de wraak van de kreeft). En wat te denken van het filmen van enkele bezoekers en die beelden ineens na de pauze in een geheel ander item gebruiken. Hilarisch. Arie & Silvester hebben niet alleen een hype overleefd, met Rammen behoren ze tot het beste wat het Nederlandse cabaret op dit moment heeft te bieden schreef het Rotterdams Dagblad en dat klopt 100 procent. Mocht je nog kaartjes kunnen bemachtigen voor een van de voorstellingen: doen!!!

All that jazz: Jamie Cullum
Kortelings hoorde ik in het tv-programma van Michael Parkinson (in tv-uitzending zie je ook wat, maar dat is voor dit verhaal onbelangrijk) de jonge jazzpianist/-zanger Jamie Cullum spelen. Het was een geweldig optreden en - belangrijker dan mijn mening - Parkinson was bijzonder onder de indruk Sterker nog, het was de tweede keer dat Cullum bij Parkinson in de uitzending kwam en dat wil heel wat zeggen. Als oud-bestuurslid van het Randstad Jazz Festival raakte ik ge?nteresseerd. Vandaag heb ik via Amazon de cd's Twenty Something en Pointless Nostalgic ontvangen en meteen opgezet. Geweldig, wat een fantastische cd's. Die worden nog heel wat keertjes afgespeeld de komende tijd.
Los van het feit dat het een verademing is naar Cullum te luisteren, zijn er nog wat punten in zijn voordeel. In de jazz hoor je al decennia lang eigenlijk alleen vrouwen zingen. Dat nu een man zingt, is bijzonder te noemen. Zijn zang roept herinneringen op aan Frank Sinatra, Harry Connick jr. Je hoort werk van onder ander Cole Porter, Jimi Hendrix, Gershwin.
Cullum (1980) begon als kind al piano te spelen. Als teenager verruilde hij pop voor jazz, be?nvloed door de grote collectie jazzplaten van zijn ouders en daar binnen aangetrokken door zangers als Ella Fitzgerald en Frank Sinatra. Tijdens zijn studie verdiende hij bij als zanger-pianist in bars. Zijn voorliefde voor jazz groeide verder en hij zag muzikanten als Bill Evans, Erroll Garner, Herbie Hancock en Thelonious Monk als zijn voorbeelden.
Zijn doorbraak kwam in 2002, door zijn optredens op BBC Radio 2. Binnen een jaar na het uitkomen van zijn debuut-cd had hij een lucratief cd-contract en maakte hij plannen voor een concertenserie in de Verenigde Staten.
Een stukje Hollands Glorie: op zijn cd's (en bij zijn live-optredens) worden de drums bespeeld door de Nederlander Sebastiaan de Krom.
Nieuwsgierig geworden? Op de site van de BBC kun je enkele nummers beluisteren, zoals You're Nobody Til Somebody loves You en Pointless Nostalgic en staan er luisterbare nummers op de al genoemde site van Amazon. Enjoy!

Prins Charles en prins Philip
Prins Charles heeft weer eens van zich doen spreken. Nee, dit keer niet met een vergelijking van zijn grote liefde -eigenlijk lelijk mokkel - Camilla, maar door de alcoholist Ozzy Osbourne - die een maand geleden een ernstig ongeluk overleefde - een fles whisky te sturen. Leuk bericht, dacht de Volkskrant. De krant vergeet echter te melden dat Charles een aardje naar zijn vaartje heeft.
Pa prins Philip mag graag mensen schofferen. Niet ??n keer, maar steeds opnieuw. The Duke of Edinburgh riep in 1966 al eens hardop dat vrouwen niet kunnen koken. Tijdens de economische recessie van 1981 zei hij: ,,Iedereen klaagt altijd over een gebrek aan vrije tijd en nou klagen ze weer dat ze werkloos zijn." Tijdens een bezoek aan Kenia in 1984 kreeg hij een cadeautje van een vrouw. ,,U bent een vrouw, toch?" En om te voorkomen dat de Chinezen buiten schot zouden blijven in de serie schofferingen, waarschuwde hij in 1986 Britse studenten die in China studeren: ,,Blijf maar niet te lang, anders krijg je ook spleetogen." In 1994 bezocht Philip de Kaaiman Eilanden en vroeg aan een bewoner: ,,Jullie stammen toch af van piraten?" Tijdens een bezoek aan de plaats Oban in Schotland vroeg hij een rij-instructeur: ,,Hoe houden jullie de bevolking lang genoeg van de drank af om ze door het rijexamen te krijgen?"
In 1997 bezocht hij een fabriek in Edinburgh (net zo multicultureel als de rest van Groot Brittanni?) en ontdekte een ouderwetse zekeringenkast. ,,Zeker geplaatst door een Indi?r", luidde de vraag aan een van zijn begeleiders Een jaar later ontmoette hij een student die een trektocht door Papua Nieuw Guinea had gemaakt. ,,Het is u dus gelukt om niet opgegeten te worden." De laatste in dit rijtje gaat over een 13-jarig jongetje met 'bandjes' dat een ruimtevaartexpo bezoekt. ,,Je bent te dik om astronaut te worden."

Comedy
De BBC heeft weer iets leuks: je kunt als kijker (ook via internet) kiezen wat de beste comedy ooit is van de Britten. De keus is uit een lijst van 100. Ja, zoveel en wel meer dan dat aantal zijn er wel uitgezonden, een groot deel ook op de Nederlandse televisie. Denk maar aan Keeping Up Appearances, Last of the Summer Wine, Steptoe and Son, Men Behaving Badly, Absolutely Fabulous (`AbsFab'), The Royle Family, Are You Being Served?, To the Manor Born, The Young Ones, The Thin Blue Line en natuurlijk Fawlty Towers. Wat de uitkomst van de `wedstrijd' ook mag zijn, die laatste is mijn persoonlijke favoriet. Je kunt zelf stemmen via Stemformulier
Ook op deze weblog kun je de sitcom van je voorkeur weergeven. Klik hieronder rechts op post your comment en volg de aanwijzingen. Let op: pas na de laatste bevestiging wordt de reactie echt verzonden.